«Σκέψου έξω από το κουτί» (άρθρο)

 Σκέψου έξω από το κουτί»

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόσο εύκολα αφήνουμε τον εαυτό μας να ξεφύγει από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να κάνουμε κάτι που δεν θα περίμενε κανείς από εμάς. Να βγούμε έξω από τη «ζώνη ασφαλείας» μας και να σκεφτούμε έχοντας στο μυαλό μας την εξής ερώτηση : “Κι αν ήταν αλλιώς;” Πόσο διαφορετικά μπορεί να βλέπαμε την καθημερινότητα μας;

Διότι η καθημερινότητα είναι μία αλλά οι διαστάσεις και οι οπτικές της γωνίες είναι πολλές. Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι οι άνθρωποι τα ίδια πράγματα και γεγονότα με τον ίδιο τρόπο. Άρα δεν υπάρχει μία αλήθεια όπως αναφέρει ο Σωκράτης.

Σκεφτείτε ,λοιπόν, ότι τα παιδιά βλέπουν εντελώς διαφορετικά τον κόσμο σε σύγκριση μ’εμάς. Κι αυτό γιατί γίνεται;

Πρώτον, δεν έχουν τόσες εμπειρίες και βιώματα γι’αυτό όταν δεν κατανοούν κάτι απλά χρησιμοποιούν την φαντασία τους , για να το οικειοποιήσουν.

Δεύτερον,λόγω της μεγάλης αυτής φαντασίας που κυριεύει το μυαλό και την ψυχοσυνθεσή τους ,μπορούν να πλάθουν κόσμους μαγικούς πέρα της λογικής που έχουμε κατασκευάσει εμείς . Αυτή , λοιπόν η λογική που δεν υπάρχει αναπτυγμένη στα παιδιά έρχεται να κατατάξει την σκέψη των παιδιών «έξω από το κουτί» , έξω δηλαδή, από τα όρια και τα καθορισμένα κουτάκια που μας κάνουν να βλέπουμε τον κόσμο μονόπλευρα.

Στόχος της σύγχρονης παιδαγωγικής είναι να κρατήσει αλλά και να ενισχύσει ταυτόχρονα αυτή την φαντασία.

Παρατηρήστε τα παιδιά ,είτε είστε γονιός ,είτε είστε εκπαιδευτικός και θα δείτε ότι όταν τα παιδιά αφεθούν ελεύθερα να παίζουν χωρίς περιόρισμους ο γνώριμος ενήλικος κόσμος αλλάζει ,παίρνει άλλη μορφή. Μία χτένα γίνεται τηλέφωνο, μία κατσαρόλα γίνεται το κράνος ενός ιππότη, λίγο ρύζι γίνεται η βροχή και το χτύπημα με την πλαστική κουτάλα πάνω στο τηγάνι μια δυνατή βροντή.

Μακάρι ως ενήλικες να κρατούσαμε ακόμη αυτή τη διάσταση τις πραγματικότητας ,χωρίς να μπαίνουμε σε καλούπια .Ίσως αυτό μας κρατούσε μακριά από προκαταλήψεις και στερεότυπα,μακριά από το ρατσισμό και το φόβο για το άγνωστο και το διαφορετικό. Ίσως χρειάζεται να αφουγκραζόμαστε τα μαθήματα που μας δίνουν τα παιδιά και οι μαθητές μας και όχι μόνο τα μαθήματα που δίνουμε εμείς σε αυτά.